W literaturze naukowej dobrze udokumentowano, że tabu i mity dotyczące menstruacji wpływają na zdrowie psychiczne dziewcząt i kobiet. Bieżący numer Sabrimala może przyczynić się do propagowania wstydu „okresowego” wśród dziewcząt i kobiet.
Pomimo niedawnego nakazu Sądu Najwyższego zezwalającego kobietom w każdym wieku na wstęp Świątynia Sabrimala na szczycie wzgórza w Kerali protestujący i tłum powstrzymywali wszelkie dotychczasowe próby wejścia kobiet do świątyni i modlitwy. Najwyraźniej starania kobiet, aby wejść do tej świątyni, stały się poważnym problemem prawa i porządku w regionie w związku ze sprzeciwem protestujących, którzy argumentują, że kobiety w wieku od 15 do 50 lat nie mogą mieć wstępu do świątyni, zgodnie z wiekami stara tradycja.
Widocznie, Sabrimala Świątynia nie jest odosobnionym przypadkiem. Nadal istnieje kilka świątyń, do których kobiety nie mają wstępu lub mają ograniczony dostęp. Patbausiego świątynia w dystrykcie Assam's Barpeta, Kartikeya Świątynia w Pushkar Rajasthan, Annappa Świątynia w Dharmasthala niedaleko Mangalore w Karnatace, Riszi Dhroom Świątynia w Muskura Khurd w dystrykcie Hamirpur w stanie Uttar Pradesh, Ranakpur Świątynia Jain w dystrykcie Pali w Radżastanie, Sree Padmanabhaswamy Świątynia w Thiruvananthapuram, Kerala, Bhavani Deeksha Mandapamin Vijayawada miasto Andhra Pradesh to tylko niektóre przykłady.
Niezależnie od konstytucyjnych i prawnych przepisów współczesnych demokratycznych Indii gwarantujących kobietom równość i zakazujących dyskryminacji kobiet w jakiejkolwiek formie, indyjskie tradycje religijne i kulturowe zawsze wyznaczały kobietom wysoką pozycję w społeczeństwie. koncepcja Shakti (kobieca zasada mocy twórczej) hinduizmu była postrzegana jako siła wyzwalająca dla kobiet. Kult kobiecych bóstw w postaci Durga, Kali, Lakszmi, Saraswati żeby wymienić tylko kilka, była dominującą tradycją społeczną Indii. Kult Bogini jest w rzeczywistości jedną z najdłużej istniejących tradycji religijnych w hinduizmie, prawdopodobnie przypominającą kult Bogini Matki w cywilizacji doliny Indusu.
Krok dalej to przypadek Kamakhya Świątynia w Guwahati, Assam. Jest to świątynia o śakti kobieca moc, której nie ma idola Kamakhya czcić, ale a yoni (pochwa). W tej świątyni miesiączka jest czczony i celebrowany.
Jednak spotykamy się z takimi przypadkami jak Sabrimala Świątynia, do której kobiety w wieku rozrodczym mają zakaz wstępu i modlitwy.
Co za paradoks!
Powód podany w przypadku Sabrimala jest ''ponieważ przewodnie bóstwo Pan Ayyappa żyje w celibacie''. Podobnie jest z Kartikeya Świątynia w Pushkar Rajasthan, w której bóstwem przewodnim jest bóg żyjący w celibacie Kartikeya. Nie do pomyślenia jest, aby obecność wyznawców kobiet stanowiła jakiekolwiek zagrożenie dla żyjących w celibacie bogów. Wydaje się, że ten problem społeczny ma więcej wspólnego z tradycją „rytualnego skażenia” związanego z menstruacją.
Menstruacja, naturalna część ludzkiego cyklu reprodukcyjnego, niestety została otoczona kilkoma mitami i tabu w wielu społeczeństwach, w tym w Indiach. Społeczne tabu otaczające to zjawisko biologiczne skutecznie wyklucza kobiety i dziewczęta z wielu aspektów życia społecznego, religijnego i kulturalnego – zakaz wstępu do świątyń może być tylko aspektem tego szerszego problemu społecznego, w którym menstruacja nadal jest uważana za brudną, nieczystą i zanieczyszczającą. Te pojęcia czystości i zanieczyszczenia prowadzą ludzi do dalszego przekonania, że kobiety miesiączkujące są postrzegane jako niehigieniczne i nieczyste.
W literaturze naukowej dobrze udokumentowano, że tabu i mity dotyczące menstruacji wpływają na zdrowie psychiczne dziewcząt i kobiet. Bieżący numer Sabrimala może przyczynić się do promocji „zawstydzenie okresu wśród dziewcząt i kobiet. Naprawdę bardzo żałosny stan.
W obecnym impasie konfliktu między nowoczesnością a regresywną tradycją społeczną ostatecznymi ofiarami są obecne i przyszłe pokolenia dziewcząt.
Konstytucyjne przepisy ochronne i legislacja najwyraźniej nie zdołały naprawić regresywnych tradycji kulturowych.
***
