System identyfikacji obywateli Indii jest koniecznością z kilku powodów, w tym z udogodnień socjalnych i wsparcia, bezpieczeństwa, kontroli granicznej i ograniczeń nielegalnej imigracji oraz jako punkt odniesienia dla identyfikacji w przyszłości. Podejście to powinno być otwarte i wygodne dla mniej uprzywilejowanych grup społecznych.
Jedną z kwestii, która w niedawnej przeszłości przykuła uwagę znacznej części populacji Indii, jest CAA i NRC (akronimy Ustawy o zmianie obywatelstwa z 2020 r. oraz projekt Krajowego Rejestru Obywateli). Uchwalenie CAA w parlamencie wywołało masowe protesty w różnych częściach kraju. Zarówno protestujący, jak i zwolennicy wydają się mieć zdecydowane opinie na ten temat i na pierwszy rzut oka wyglądają na emocjonalnie podzielonych.
CAA przewiduje nadawanie obywatelstwa indyjskiego mniejszościom religijnym w Afganistanie, Bangladeszu i Pakistanie, które opuściły swoje domy z powodu prześladowań religijnych i schroniły się w Indiach do 2014 roku. Protestujący argumentują, że CAA przyznaje obywatelstwo na podstawie religii, a Indie są państwem świeckim stąd CAA jest niezgodny z konstytucją i narusza część 3. Jednak konstytucja Indii przewiduje również dyskryminację ochronną na korzyść tych, którzy doświadczyli niesprawiedliwości. W ostatecznym rozrachunku do sądu wyższej instancji należy zbadanie konstytucyjności ustawy parlamentu.
NRC lub Krajowy Rejestr Obywateli Indii jako koncepcja jest wymagana przez samą ustawę o obywatelstwie z 1955 r. W idealnym scenariuszu, zgodnie z ustawą z 1955 r., wykonywanie ewidencji przygotowawczej obywateli powinno być zakończone już dawno. Obywatele większości krajów na świecie posiadają jakąś formę dowodu osobistego. Kontrola graniczna i ograniczenie nielegalnego imigracja wymaga jakiejś formy identyfikacji obywateli i informacji podstawowych. Indie nie mają jeszcze żadnego dowodu tożsamości obywatela, chociaż istnieje kilka innych form identyfikatorów, takich jak karta Aadhar (niepowtarzalny identyfikator biometryczny dla mieszkańców Indii), karta PAN (do celów podatku dochodowego), identyfikator wyborcy (do oddawania kart do głosowania w wyborach) , Paszport (do podróży międzynarodowych), karta żywnościowa itp.
Aaadhar jest jednym z najbardziej unikalnych systemów identyfikacji na świecie, ponieważ poza rysami twarzy i odciskami palców rejestruje również tęczówkę. Może być istotne zbadanie, czy dodatkowe informacje o obywatelstwie mieszkańca mogą zostać włączone do Aadhar poprzez odpowiednie ustawodawstwo.
Paszporty i karty identyfikacyjne wyborców są dostępne tylko dla obywateli Indii. Dlatego te dwa i tak są już istniejącymi rejestrami obywateli. Dlaczego nie pracować nad tym razem z Aaadharem, aby rejestr był pełnym dowodem? Ludzie twierdzą, że system Voters' ID jest pełen błędów, które mogą oznaczać, że fałszywi wyborcy oddają głosy i podejmą decyzje w formowaniu rządu.
Może zaistnieć potrzeba aktualizacji i integracji istniejących form identyfikacji obywateli, zwłaszcza systemu identyfikacji wyborców w połączeniu z Aaadharem. Indie stosowały w przeszłości różne formy dokumentów tożsamości do różnych celów, ale niestety wszystkie z nich są nieskuteczne w pozyskiwaniu dokładnych informacji o posiadaczach. Do tej pory na te karty wydano ogromne pieniądze podatników. Jeśli system kart wyborców zostanie zaktualizowany w połączeniu z Aadharem i paszportami, aby to było dokładne, może faktycznie służyć celowi rejestru obywateli. Co zaskakujące, nikt nie mówi o ograniczaniu udziału nie-Indian w wyborach i tworzeniu rządu.
Proponowana nowa czynność sporządzenia rejestru obywateli nie powinna stać się kolejnym przykładem marnotrawstwa publicznych pieniędzy wobec historii nieefektywności machiny urzędowej.
Rejestr ludności, NPR, może być po prostu innym określeniem spisu ludności, który i tak odbywa się co dekadę od wieków.
System identyfikacji obywateli Indii jest koniecznością z kilku powodów, w tym z udogodnień socjalnych i wsparcia, bezpieczeństwa, kontroli granicznej i ograniczeń nielegalnej imigracji oraz jako punkt odniesienia dla identyfikacji w przyszłości. Podejście to powinno być otwarte i wygodne dla mniej uprzywilejowanych grup społecznych.
***
Numer referencyjny:
Ustawa o obywatelstwie (nowelizacja) z 2019 r. Nr 47 z 2019 r. The Gazette of India nr 71] New Delhi, czwartek, 12 grudnia 2019 r. Dostępne online pod adresem http://egazette.nic.in/WriteReadData/2019/214646.pdf
***
Autor: Umesh Prasad
Autor jest absolwentem London School of Economics i byłym pracownikiem naukowym z Wielkiej Brytanii.
Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są wyłącznie poglądami autora(ów) i innych współtwórców, jeśli tacy istnieją.
