Kompleks mniejszości obejmujący niepewność i strach nie ogranicza się tylko do muzułmanów w Indiach. Teraz Hindusi również wydają się być dotknięci poczuciem niepewności i obawą przed wyeliminowaniem ich w przyszłości przez muzułmanów, zwłaszcza gdy pomyśli się o historii podziału i powstania islamskiego Pakistanu na linii religijnej. Chociaż Indie opowiedziały się za świecką polityką opartą na demokratycznych wartościach konstytucyjnych i rządach prawa, sceptycy zastanawiają się, czy nie ma potrzeby ponownego przemyślenia. Być może to zjawisko psychospołeczne wśród większości populacji jest związane z tym, „Co naprawdę czyni Modiego tym, kim jest”
„Uwielbiałem widok protestu CAA-NRC w Ranchi. Wszędzie wisiały plakaty Bhagata Singha, Rajguru, Subhasha Bose i wielu innych bojowników o wolność. Widziano także trójkolorowe indyjskie flagi. W takich miejscowościach zwykle nie widać zielonych flag. Ubrani w nacjonalizm protestujący skandowali Bharat zindabad. Ludzie byli tak patriotyczni - niech żyje protest CAA, NRC! Jestem taki pozytywny. To zbliżanie się dwóch kontrastujących rzeczy… w kierunku भारतीयता. Kocham to. Raczej wszyscy lubimy oglądać zestawienie dwóch równoległych, spotykających się gdzieś w niedalekiej przyszłości”.
– Alok Deo Singh
Do lat dziewięćdziesiątych dominującą ideologią polityczną był komunizm lub marksizm, a państwa narodowe świata były podzielone i zjednoczone na podstawie tej formy internacjonalizmu, w której narody łączyły się i identyfikowały z ostatecznym celem obalenia kapitalizmu pod hasłem „robotnicy zjednoczenia świata”. Zjednoczyło to również te narody, które nie popierały tej formy internacjonalizmu w postaci NATO lub podobnych ugrupowań. Wraz z rozpadem Związku Radzieckiego, z powodu jego wewnętrznych sprzeczności, komunizm w dużej mierze obumarł, przyczyniając się do wzrostu nacjonalizmu, zwłaszcza wśród byłych republik radzieckich.
Inną internacjonalistyczną ideologią polityczną jest panislamizm, który opowiada się za jednością muzułmanów na świecie, przejawiającą się w postaci organizacji takich jak Organizacja Współpracy Islamskiej (OIC). Skuteczność tego jednoczenia ludzi na podstawie wiary jest dyskusyjna, ale radykalne elementy tej formy internacjonalizmu najwyraźniej pozostawiły wrażenie w umysłach innych w niedalekiej przeszłości. Powstanie i działalność radykalnych sił islamistycznych, takich jak talibowie, Al-Kaida, ISIS itp. (która rozpoczęła się mniej więcej w czasie wycofania się Rosji z Afganistanu) oraz organizacji takich jak Bractwo Muzułmańskie wydaje się stwarzać poczucie niepewności i strachu wśród nie-muzułmanów na całym świecie w tym w Indiach. Wezwanie do jedności opartej na wierze nieuchronnie prowadzi do reakcji wśród członków grupy obcej.
Wygląda na to, że ostatnie trendy wzrostu nacjonalizmu opartego na „ziemi lub geografii” są ściśle związane z rozwojem panislamizmu, a zwłaszcza jego radykalnych form jako efektu ubocznego. Zjawisko to może mieć charakter globalny. Widzisz wzrost nacjonalizmu w krajach takich jak USA, Wielka Brytania, Rosja, Indie itp. Model lojalności oparty na ideologii marksistowskiej rozpadł się, ale najwyraźniej. rośnie zarówno panaslamizm, jak i nacjonalizm.
Co więcej, dla sporej liczby ludzi w Indiach „nacjonalizm i patriotyzm” praktycznie zastąpiły religię. Emocjonalne przywiązanie do narodu przejęło lub zastąpiło emocjonalne przywiązanie do religii, które zostało zdegradowane do sfery prywatnej. Określenie „noszący nacjonalizm” mogłoby odnosić się do takich ludzi, dla których naród jest na pierwszym miejscu i wszystkie emocje inwestowane są w ideę narodu. Zjawisko to skrystalizowało się w Wielkiej Brytanii, gdzie prawie nikt nie chodzi do kościoła, ale „brytyjski-izm” mocno zakorzenił się w niedawnej przeszłości, jak widać. na przykład w zjawisku Brexitu.
Kompleks mniejszości obejmujący niepewność i strach nie ogranicza się tylko do muzułmanów w Indiach. Teraz wydaje się, że Hindusów również dotyka poczucie niepewności i strach przed wyeliminowaniem ich w przyszłości przez muzułmanów, zwłaszcza gdy myśli się o historii podziału i powstania islamskiego Pakistanu na linii religijnej. Chociaż Indie opowiedziały się za świecką polityką opartą na demokratycznych wartościach konstytucyjnych i rządach prawa, sceptycy zastanawiają się, czy nie ma potrzeby ponownego przemyślenia.
Być może to zjawisko psychospołeczne wśród większości populacji jest związane z tym, „Co naprawdę czyni Modiego tym, kim jest”
Może. pewnego dnia ta forma nacjonalizmu również obumrze, gdy internacjonalizm oparty na czysto ludzkich wartościach zakorzeni się silniej w internacjonalizmie opartym na wierze lub stosunkach ekonomicznych. –
***
Autor: Umesh Prasad
Autor jest absolwentem London School of Economics i byłym pracownikiem naukowym z Wielkiej Brytanii.
Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są wyłącznie poglądami autora(ów) i innych współtwórców, jeśli tacy istnieją.
