Seria pięknych kolumn rozsianych po subkontynencie indyjskim została zbudowana przez króla Ashokę, promotora buddyzmu, podczas jego panowania w III wieku pne.
król Ashoka, trzeci cesarz pierwszego imperium indyjskiego z dynastii Maurjów, wzniósł szereg filarów podczas swojego panowania w III wieku pne, które są obecnie rozproszone geograficznie po całym subkontynencie indyjskim (regionie, w którym znajdowało się imperium mauretańskie). Kolumny te są obecnie znane jako „Filary Ashoki'. 20 samotnych filarów oryginalnych niezliczonych filarów założonych przez Ashokę przetrwało do chwili obecnej, podczas gdy inne są w ruinie. Pierwszy filar został odkryty w XVI wieku. Wysokość tych filarów wynosi około 16-40 stóp i były bardzo ciężkie, ważące aż 50 ton każdy.
Historycy wierzyli, że Ashoka (Hindus z urodzenia) nawrócił się Buddyzm. Przyjął nauki Pana Buddy znane jako Cztery Szlachetne Prawdy lub prawo (dharma): a. życie jest cierpieniem (cierpienie jest odradzaniem się) b. główną przyczyną cierpienia jest pragnienie c. przyczyna pragnienia musi zostać przezwyciężona d. kiedy pragnienie zostaje przezwyciężone, nie ma cierpienia. Każdy filar został wzniesiony lub wyryty proklamacjami (edyktami) Ashoki skierowanymi do mniszek i mnichów postrzeganymi jako przesłania buddyjskiego współczucia. Wspierał zasięg i rozprzestrzenianie się buddyzmu oraz inspirował praktykujących buddyzm do podążania za współczującą praktyką buddyjską, co trwało nawet po jego śmierci. Te edykty pierwotnie w skrypcie zwanym Brahmi zostały przetłumaczone i zrozumiane dopiero w latach trzydziestych XIX wieku.
Piękno tych filarów polega na zrozumieniu ich szczegółowego projektu fizycznego, który opiera się na podstawowej filozofii i wierzeniach buddyjskich, a Ashokę uważa się za najważniejszego mecenasa sztuki buddyjskiej. Trzon każdego filaru został wykonany z jednego kawałka kamienia, a kamienie te zostały wycięte i przeciągnięte przez robotników z kamieniołomów w miastach Mathura i Chunar położonych w północnej części imperium Ashoki (dzisiejszy stan Uttar Pradesh w Indiach).
Każdy filar zwieńczony jest odwróconym kwiatem lotosu, uniwersalnym symbolem buddyzmu, który oznacza jego piękno i odporność. Ten kwiat unosi się z błotnistej wody, aby pięknie zakwitnąć bez widocznych skaz na powierzchni. Jest to analogia do życia człowieka, w którym człowiek stawia czoła wyzwaniom, trudnościom, wzlotom i upadkom, ale wciąż wykazuje wytrwałość w osiąganiu ścieżki duchowego oświecenia. Kolumny są następnie zwieńczone różnymi rzeźbami zwierząt. Odwrócony kwiat i rzeźba zwierząt tworzące górną część filaru nazywa się stolicą. Rzeźby zwierząt przedstawiają lwa lub byka w pozycji stojącej lub siedzącej w zakrzywionej (zaokrąglonej) strukturze po tym, jak zostały pięknie wyrzeźbione przez rzemieślników z jednego kamienia.
Jeden z tych filarów, cztery lwy Sarnath – Lwiej Stolicy Ashoki, został zaadaptowany jako godło państwowe Indii. Ten filar ma odwrócony kwiat lotosu jako platformę z czterema rzeźbami lwów, które siedzą plecami do siebie i są zwrócone w czterech kierunkach. Cztery lwy symbolizują rządy i imperium króla Ashoki w czterech kierunkach lub bardziej trafnie na czterech sąsiednich terytoriach. Lwy oznaczają wyższość, pewność siebie, odwagę i dumę. Tuż nad kwiatem znajdują się inne ilustracje, w tym słoń, byk, lew i galopujący koń, które są oddzielone szprychowymi kołami rydwanu z 24 szprychami, zwanymi także kołem prawa („czakram Dharmy”).
Ten emblemat, doskonała oda do chwalebnego króla Ashoki, widnieje w widocznym miejscu na wszystkich indyjskich pieniądzach, oficjalnych listach, paszportach itp. Poniżej emblematu widnieje motto zapisane w skrypcie dewanagari: „Satyameva Jayate” („Tylko prawda triumfuje”), cytat z starożytne święte hinduskie święte księgi (Wedy).
Te filary zostały zbudowane albo w buddyjskich klasztorach, albo w innych ważnych miejscach i miejscach, które były związane z życiem Buddy. Również w ważnych buddyjskich miejscach pielgrzymkowych – Bodh Gaya (Bihar, Indie), miejsce oświecenia Buddy oraz Sarnath, miejsce pierwszego kazania Buddy, gdzie znajduje się Mahastupa – Wielka Stupa Sanchi. Stupa to szczyt wzgórza pochówku czczonej osoby. Kiedy Budda umarł, jego prochy zostały podzielone i zakopane w tak wielu stupach, które są obecnie ważnymi miejscami pielgrzymek wyznawców buddyzmu. Filary geograficznie wyznaczały królestwo króla Aśoki i rozciągały się w północnych Indiach i na południu, poniżej środkowego płaskowyżu Dekanu oraz w regionach znanych obecnie jako Nepal, Bangladesz, Pakistan i Afganistan. Słupy z edyktami zostały strategicznie rozmieszczone wzdłuż ważnych szlaków i miejsc docelowych, gdzie przeczyta je największa liczba osób.
Bardzo interesujące jest zrozumienie, dlaczego Ashoka mógł wybrać filary, które były już ustaloną formą sztuki indyjskiej, jako środek komunikacji dla swoich buddyjskich przesłań. Filary symbolizują „axis mundi”, czyli oś, wokół której obraca się świat w wielu wyznaniach – szczególnie w buddyzmie i hinduizmie. Inskrypcje pokazują pragnienie Ashoki szerzenia przesłania buddyzmu daleko i szeroko w tym królestwie.
Edykty te są dziś postrzegane przez uczonych jako prostsze niż filozoficzne, co wskazuje, że sam Ashoka był prostą osobą, a także może być naiwny w zrozumieniu głębszej złożoności Czterech Szlachetnych Prawd. Jego jedynym pragnieniem było, aby móc dotrzeć i poinformować ludzi o zreformowanej drodze, którą wybrał iw ten sposób zachęcić innych także do uczciwego i moralnego życia. Te filary i edykty, rozmieszczone strategicznie i szerzące przesłanie „woli buddyjskiej”, stanowią pierwszy dowód wiary buddyjskiej i przedstawiają rolę króla Ashoki jako prawego administratora oraz pokornego i otwartego przywódcy.
***
"The Wspaniałe filary Ashoki” Seria–II
Święte miejsce Rampurvy w Champaran: co wiemy do tej pory
