Czy można przywrócić sanskryt?

Zachowanie dziedzictwa cywilizacji indyjskiej jest sprawą kluczową. Sanskryt jest podstawą „znaczenia i narracji” współczesnych Indii. To część historii o tym, „kim jesteśmy”. Indyjska tożsamość, duma kulturowa, konsolidacja indyjskiego nacjonalizmu; wszystko to wymaga promocji sanskrytu.

„Nie było tam ani istnienia, ani nieistnienia;
Nie było tam ani materii, ani przestrzeni….
..Kto wie, a kto może powiedzieć
Skąd to wszystko się wzięło i jak doszło do stworzenia?
sami bogowie są późniejsi niż stworzenie,
więc kto wie naprawdę, skąd się wziął?…”
– Hymn o stworzeniu, Rigweda 10.129

Jeden z najpiękniejszych i najwcześniejszych opisów indyjskiej tradycji kwestionowania sceptycyzmu, „Hymn o stworzeniu” przekazuje prawie tę samą ideę, co fizycy teoretyczni lub kosmolodzy mówią dzisiaj o pochodzeniu wszechświata; tylko, że powyższe wersety pochodzą z najwcześniejszej znanej literatury w historii ludzkości, Rygwedy.

A więc o okładce Anahata Chakra związane z pojęciem „równowagi, spokoju i pogody ducha” w życiu człowieka.

Sanskryt, najsilniejszy pojazdowy wymiar cywilizacji indyjskiej i matka języków indoeuropejskich, uważany jest za najbardziej zorganizowany i naukowy język z językowego punktu widzenia. Wiąże się z bagażem głębokiej mądrości i bogatego dziedzictwa.

Ale zgadnij co – z zaledwie 24,821 2011 użytkownikami (Spis ludności Indii, 1.3) w kraju liczącym 2,212 miliarda mieszkańców, sanskryt jest prawie martwym językiem. Można powiedzieć, że jest też jaśniejsza strona – liczba ta wynosiła 1971 (w 24,821 r.), a wzrosła do 2011 XNUMX (w XNUMX r.). Być może wzrost ten można przypisać oficjalnie mianowanym nauczycielom sanskrytu w szkołach i na uczelniach. Niemniej jednak sanskryt mógłby z łatwością zakwalifikować się jako najbardziej zagrożony język. Mogę śmiało powiedzieć, że wyniki Indii w zakresie ochrony tygrysów i ptaków są bardzo zadowalające.

Nie żeby rząd i agencje państwowe podejmowały niewielkie wysiłki. Przywódcy nacjonalistyczni doskonale zdawali sobie sprawę ze znaczenia. Istniało kilka komisji i komitetów – Komisja Sanskrytu powołała rząd Indii w 1957 roku, nacisk na sanskryt w krajowy polityka edukacyjna, interwencja Sądu Najwyższego uznająca sanskryt za część edukacji, wkłady rządów stanowych w promocję i propagowanie itp. tak naprawdę nie przyniosły żadnych znaczących rezultatów, co jest tym bardziej kłopotliwe, że sanskryt ma silne masowe poparcie polityczne.

Więc co jest naprawdę nie tak?

Twierdzi się, że upadek sanskrytu rozpoczął się od Brytyjczyków - polityka edukacyjna Macaulaya polegająca na promocji języka angielskiego (i tłumienie języków klasycznych, w tym sanskrytu, poprzez wycofanie wsparcia) stworzyła możliwości zatrudnienia w Firmie wykształconych w języku angielskim Indian. Najwyraźniej Hindusi przerzucili się na angielską edukację i wkrótce stali się szeregowymi członkami brytyjskiego establishmentu rządzącego. Z drugiej strony muzułmanie sprzeciwiali się angielskiej edukacji, w konsekwencji pozostawali w tyle (jak podano w raporcie Huntera). Oprócz rytuałów religijnych, Hindusi w większości pozostawili skąpe miejsca do cumowania w sanskrycie. W rezultacie lepsze możliwości zatrudnienia związane z edukacją angielską sprawiły, że sanskryt odszedł w zapomnienie. Rodzice usilnie starali się zapewnić swoim dzieciom edukację angielską dla lepszej przyszłości. Praktycznie żaden rodzic nie preferował nauki sanskrytu dla swoich dzieci. Tendencja ta nie słabnie i nie zmienia się nawet 73 lata po wyjściu Wielkiej Brytanii z Indii.

Języki nie przetrwają same, żyją w „umysłach i sercach” ludzi. Przetrwanie jakiegokolwiek języka zależy od tego, czy obecne pokolenie użytkowników będzie zachęcać swoje dzieci do nauki i przyswojenia języka. Do tego stopnia sanskryt stracił swój urok wśród indyjskich rodziców na rzecz angielskiego. Bez chętnych wymarcie sanskrytu jest zrozumiałe. Historia wymarcia sanskrytu leży w tej psychospołecznej rzeczywistości „zasiłku lub możliwości pracy” w umysłach Indian (zwłaszcza wśród Hindusów).

W końcu jaki odsetek rodziców z klasy średniej i wyższej zachęca swoje dzieci do nauki sanskrytu w porównaniu z powiedzmy francuskim?

Jak na ironię, dla wielu rodziców nauka języków europejskich jest kwestią wysokiego statusu społecznego. Hindusom nie udało się zachęcić swoich dzieci do nauki tego języka, jedynego sposobu, w jaki sanskryt może uniknąć wyginięcia.

Byłoby niesprawiedliwe obwinianie rządu lub tak zwanych „świeckich” sił. Najważniejsze jest absolutny brak „potrzeby lub chęci” wśród rodziców do nauki sanskrytu w Indiach.

Zachowanie jest kluczowe dziedzictwo z Indii cywilizacja. Sanskryt jest podstawą „znaczenia i narracji” współczesnych Indii. To część historii o tym, „kim jesteśmy”. tożsamość indyjska, kulturalny duma, konsolidacja indyjskiego nacjonalizmu; wszystko to wymaga promocji sanskrytu.

Prawdopodobnie nie jest to wystarczająco dobre, aby być „korzyścią”, ani nie zwiększy możliwości zatrudnienia. Ale z pewnością pomoże stworzyć pewne siebie i silne osobowości, które mają jasność co do swojej „tożsamości”.

Jednakże, jeśli trendy są jakąkolwiek wskazówką, Europejczycy (zwłaszcza Niemcy) ostatecznie staną się strażnikami sanskrytu.

***

Referencje:

1. PublicResource.org, nd. Dodatek Bharat Ek Koj: Nasadiya Sukta z Rigwedy. Dostępne w Internecie na https://www.youtube.com/watch?v=wM8Sm-_OAhs Dostęp 14 lutego 2020 r.

2. Spis Ludności Indii, 2011. STRESZCZENIE SILNOŚCI JĘZYKÓW I JĘZYKÓW OJCZYSTYCH U MÓWIĄCYCH – 2011. Dostępne online na http://censusindia.gov.in/2011Census/Language-2011/Statement-1.pdf Dostęp 14 lutego 2020 r.

3. Spis Ludności Indii, 2011. PORÓWNAWCZA SIŁA PLANOWANYCH JĘZYKÓW W LATACH 1971, 1981, 1991,2001, 2011 I XNUMX. Dostępne online na http://censusindia.gov.in/2011Census/Language-2011/Statement-5.pdf Dostęp 14 lutego 2020 r.

***

Autor: Umesh Prasad
Autor jest absolwentem London School of Economics.
Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są wyłącznie poglądami autora(ów) i innych współtwórców, jeśli tacy istnieją.