To, czego potrzebuje Bihar, to renesans „tożsamości Vihari”

Od szczytu chwały jako „Vihar”, znanego na całym świecie z mądrości, wiedzy i imperialnej potęgi w czasach Maurya i Gupta w starożytnych Indiach, po „Bihar” w post-niepodległościowych demokratycznych Indiach czasów nowożytnych, ponownie znane na całym świecie z zacofania gospodarczego, kasta oparta polityka i „zła krew” między grupami społecznymi; historia „Bihar” z „Vihar” może być w rzeczywistości opowieścią o tym, jak poczucie tożsamości i zdrowa duma nacjonalistyczna, jeden z głównych czynników wpływających na nieświadome „umysły” populacji, wpływają i determinują charakter społeczeństwa oraz jak każdy prawdziwy wysiłek na rzecz poprawy i rozwoju musi mieć na celu „przeprojektowanie” umysłów.  

„Nasze poczucie tożsamości” leży u podstaw wszystkiego, co robimy i wszystkiego, czym jesteśmy. Zdrowy umysł musi być jasny i przekonany o tym, „kim jesteśmy”. Zdrowa „duma” z naszych osiągnięć i sukcesów jako społeczeństwa znacznie przyczynia się do kształtowania naszej osobowości jako silnej, pewnej siebie osoby, która dobrze czuje się w swoim najbliższym otoczeniu. Te cechy osobowości są powszechne wśród patrzących w przyszłość ludzi sukcesu. Idea „tożsamości” w dużym stopniu czerpie ze wspólnej historii, kultury i cywilizacji” (Przegląd Indii, 2020). 

REKLAMA

Znaczące wzmianki o regionie znanym dziś jako Bihar prawdopodobnie zaczynają się od wydarzeń z życia Buddy w miejscach takich jak Champaran, Vaishali i Bodh Gaya. Wielki imperialny ośrodek władzy Pataliputra i siedziba nauki Nalandy były najwyższymi punktami w historii cywilizacji Bihar dla dobrobytu i dobrobytu ludzi. Demokracja zakorzeniła się już wtedy w Vaishali. Życie Buddy i jego nauki zaszczepiły wśród mas wartości równości społecznej, wolności i wolności, szacunku dla różnorodności i tolerancji; królowie i cesarze Pataliputry, zwłaszcza Aśoka Wielki, odegrali kluczową rolę we wpajaniu tych wartości wśród mas. Handel i handel kwitły, ludzie byli bogaci i zamożni. Przedefiniowanie Karmy przez Buddę z działania rytualnego na dobre moralne intencje stojące za działaniem było punktem zwrotnym, który ostatecznie wywarł ogromny wpływ na handel i dobrobyt ekonomiczny i psychiczny ludzi, którzy z kolei wspierali mnichów buddyjskich jedzeniem i podstawowymi potrzebami życiowymi. W rezultacie w regionie rozkwitła duża liczba klasztorów lub Viharas. „Vihar” lub klasztor ostatecznie nadał nazwę Vihar temu regionowi, który w dzisiejszych czasach znany jest jako Bihar. 

W VIII wieku buddyzm podupadł; obecny Bihar zaczął się rodzić, a „Vihar” ostatecznie został zastąpiony przez „Bihar”. Grupy zawodowe i zawodowe w społeczeństwie stały się endogamicznymi kastami opartymi na urodzeniu, stagnacyjnym systemem stratyfikacji społecznej, który prawie nie pozwalał żadnej mobilności społecznej na uwzględnienie aspiracji do wzrostu i doskonałości. Społeczności zostały zhierarchizowane i rozwarstwione pod względem rytualnego zanieczyszczenia. Ludzie byli albo lepsi, albo gorsi, tylko ci z tych samych kast byli równi i wystarczająco dobrzy, by udzielać się towarzysko i zawierać małżeństwa. Niektórzy ludzie mieli władzę nad resztą. Porządek społeczny oparty na demokratycznych wartościach równości i wolności został z biegiem czasu zastąpiony feudalnym porządkiem społecznym. W ten sposób społeczeństwo zostało podzielone na oparte na urodzeniu, zamknięte, endogeniczne kasty, przy czym tak zwane kasty wyższe kontrolowały i determinowały życie kast niższych. System kastowy przez długi czas gwarantował środki do życia, ale okupiony był bardzo wysoką ceną zinstytucjonalizowanych nierówności w stosunkach społecznych i ekonomicznych, czymś wysoce odczłowieczającym dla dużej liczby ludzi i godzącym w wartości demokratyczne i podstawowe prawa człowieka. Być może to wyjaśnia, dlaczego duża część populacji z niższych kast przeszła na islam w pogoni za „równością społeczną” w czasach średniowiecznych, co ostatecznie doprowadziło do podziału Indii według linii religijnych i dlaczego wciąż słyszymy echo tego w polityce wyborczej współczesnej epoki w formie Jai Bhim Jai Meem hasło reklamowe. Edukacja prawie nie wywarła wpływu, co widać po ogłoszeniach matrymonialnych w krajowych dziennikach zamieszczanych przez wykształcone elity społeczeństwa, aby zrozumieć, jak działają umysły vis-a-vis kasta. Ruch narodowy i wolnościowy przeciwko rządom brytyjskim przez jakiś czas maskował niechęć niższych kast, podobnie jak masowe wysiłki industrializacji i rozwoju w Bihar po uzyskaniu niepodległości w ramach planów pięcioletnich do pewnego stopnia, ale w przeciwieństwie do reszty Indii, planowany rozwój i uprzemysłowienie nie mogło trwale przyczynić się do poprowadzenia Biharu w kierunku dobrobytu.  

Rosnące aspiracje kast niższych zyskały największego dobroczyńcę i sojusznika w demokratycznych nowoczesnych Indiach w postaci prawa do głosowania, powszechnego prawa do głosowania. Lata osiemdziesiąte przyniosły powstanie przywódców niższych kast i rozpoczęła się przemiana społeczna, która zmieniła stosunek władzy między kastami w Bihar. Teraz nacjonalizm kastowy i polityka oparta na kastach były na czele wszystkiego, a władza polityczna wymykała się z rąk grup wyższych kast. To przejście, które wciąż trwa, wiązało się z dużymi kosztami różnego stopnia konfliktów i emocjonalnego rozłączenia między grupami kastowymi.  

W rezultacie tożsamość Bihari lub subnacjonalizm Bihari nie mogły tak naprawdę ewoluować, ani nie mogły właściwie kształtować wartości, które wspierałyby etos przedsiębiorczości i tworzenia bogactwa poprzez biznes i przemysł. Społeczeństwo Bihar, podzielone na segmenty, niestety nie mogło mieć odpowiedniego klimatu społecznego dla rozwoju biznesu i przemysłu – nacjonalizm kastowy stawiał grupy społeczne przeciwko sobie, by zdobyć władzę, prestiż i wyższość nad innymi. Nieustanne dążenie do władzy przez tak zwane kasty wyższe nad tak zwanymi kastami niższymi oraz skoordynowane wysiłki tak zwanych kast niższych w celu zniwelowania różnic we władzy doprowadziły do ​​konfliktów, w konsekwencji rządów prawa, warunku sine qua non stabilnego, dobrze prosperującego społeczeństwa oczywiście był ofiarą. To może być powód, dla którego industrializacja Bihar przez Nehru i program rozwoju Shri Krishna Sinha nie przyniosły Biharowi nic dobrego na dłuższą metę. Tak jak dotychczas współcześni politycy. Ani też żaden przyszły rząd raczej nie sprawi, że Bihar znów będzie prosperował, mimo że „rozwój” jest na porządku dziennym wszystkich partii politycznych, ponieważ sprzyjające środowisko społeczne po prostu nie istnieje i prawdopodobnie nie będzie wcześniej. Struktura społeczna i ekonomiczna oparta na kastach była/jest najbardziej niefortunną rzeczą, jaka kiedykolwiek przydarzyła się Biharowi, ponieważ między innymi utrudniało to wzrost zdrowego subnacjonalizmu Bihari wśród mieszkańców Biharu, coś, co mogłoby ich związać emocjonalnie, przecinając pierwotną lojalność kastową.

Jak na ironię, impuls do rozwoju tożsamości Bihari przyszedł z nieoczekiwanych stron w raczej nieprzyjemny sposób, oparty na wspólnych negatywnych doświadczeniach, coś w rodzaju „wyśmiewanych i dyskryminowanych” ludzi spotykających się z negatywnych powodów. Lata osiemdziesiąte to początek dużej liczby studentów z dobrze sytuowanych rodzin z Bihar migrujących do Delhi, aby studiować na uniwersytetach i przygotowywać się do egzaminów UPSC. Większość z nich osiedliła się w Delhi i innych częściach Indii, aby po ukończeniu studiów kontynuować karierę w służbie cywilnej i innych pracach umysłowych. Jednym z kluczowych wspólnych doświadczeń tych Biharis są negatywne postawy i stereotypy, rodzaj złych uczuć nie-Biharis wobec Biharis. Pushpam Priya Choudhary, przewodniczący Plurals Party, wyraża to w następujący sposób: „Jeśli jesteś z Bihar, musisz stawić czoła wielu stereotypom na zewnątrz Bihar…. ze względu na… sposób mówienia, twój akcent, charakterystyczny sposób wymowy związany z Biharem, ……, ludzie wyrabiają o nas opinie na podstawie naszych przedstawicieli…. '' (Lallantop, 2020). Być może mówiąc „przedstawiciel” miała na myśli wybranych polityków z Biharu. Doświadczenia robotników migrujących i pracowników były/są dużo gorsze. Słynni przywódcy Maharasztry powiedzieli kiedyś, że Biharis przynoszą choroby, przemoc, niepewność zatrudnienia i dominację, gdziekolwiek się udają. Te uprzedzenia skutecznie sprawiły, że słowo „Bihari” stało się nadużyciem lub oczerniającym słowem prawie w całym kraju. 

Oznaczało to, że Biharis miał dodatkowy ciężar przezwyciężania uprzedzeń i udowadniania swojej wartości. Wielu czuło się niepewnie, wykształceni z mniejszym akcentem lub bez akcentu próbowali ukryć fakt, że pochodzą z Biharu; niektórzy rozwinęli kompleksy niższości, wielu się zawstydziło. Tylko nielicznym udało się przezwyciężyć uczucie wstydu. Poczucie winy, wstyd i strach nie mogły sprzyjać pojawieniu się zdrowej, odnoszącej sukcesy osobowości, która jest jasna i pewna swojej pierwotnej tożsamości i czuje się dobrze w swoim otoczeniu, zwłaszcza w przypadku braku pan-Bihar silnej kultury subnacjonalistycznej, z której można być dumnym i czerpać inspiracja z.  

Jednak jednym ze skutków (na Biharis) uprzedzeń wobec Biharczyków w innych częściach Indii było pojawienie się „tożsamości biharskiej” w umysłach emigrantów Biharis ze wszystkich kast, dzięki uprzejmości braku jakiejkolwiek pan-indyjskiej tożsamości kastowej oznaczającej Biharis z wszystkie kasty spotkały się z tymi samymi uprzedzeniami, niezależnie od ich statusu kastowego w ich rodzinnym miejscu. To był pierwszy raz, kiedy wszyscy Biharczycy zdali sobie sprawę ze swojej wspólnej tożsamości, przekraczającej granice kastowe, choć dzięki wspólnemu doświadczeniu uprzedzeń i wstydu.  

Co jest potrzebne, aby mieć wspólną historię i kulturę jako podstawę wspólnej tożsamości? To poczucie tożsamości regionalnej powinno było powstać na podstawie pozytywnych cech, które napawają człowieka dumą i pewnością siebie. Istniała/istnieje wyraźna potrzeba zdrowego wzrostu subnacjonalizmu, tj. „biharizmu” lub „dumy biharskiej”, silnej, odrębnej „tożsamości” kulturowej biharskiej, która mogłaby przezwyciężyć kastowy nacjonalizm i splatać biharczyków razem, co niestety w przeciwieństwie do innych stanach nie zdarzyło się do tej pory Biharowi. Dlatego Bihar potrzebuje wykucia „tożsamości biharskiej” na pozytywnych nutach wspólnej historii, kultury i cywilizacji; oraz wymyślanie i odkrywanie historii „Bihari Pride”. Emocje związane z byciem Bihari muszą stać się wystarczająco silne, aby podporządkować nacjonalizm kastowy wśród Biharczyków. Odtworzenie jego historii i zaszczepienie biharijskiej dumy wśród dzieci przeszłoby długą drogę w zaspokajaniu potrzeb biharskich. Element językowy odgrywa ważną rolę we wspólnej historii i kulturze, z których region może być dumny. 

Istnieją co najmniej trzy ważne języki, Bhojpuri, Maithili i Magadhi, ale tożsamość Bihar wydaje się być ściślej związana z Bhojpuri. Hindi jest zwykle używany przez wykształcone elity, które pojawiły się w życiu, podczas gdy powyższymi trzema językami zwykle posługują się mieszkańcy wsi i ludzie z niższych klas. Zwykle używanie języków bihari wiąże się z odrobiną „wstydu”. Być może Lalu Yadav jest jedyną osobą publiczną, która przemawiała bhojpuri na forum publicznym, co dało mu obraz osoby niewykształconej. Nosi swoje biedne pochodzenie społeczne na rękawach. Jest politykiem mającym bardzo silny związek z ludźmi upośledzonymi, z których wielu uważa go za mesjasza, który dał im głos i miejsce w społeczeństwie. Sivanand Tiwari wspomina: „”…., byłem kiedyś na spotkaniu razem z Lalu, w przeciwieństwie do typowych polityków, dotarliśmy trochę wcześniej. W pobliżu mieszkali zwykli ludzie należący do społeczności Mushar (kasta Dalitów). Kiedy dowiedzieli się o obecności Lalu, dzieci, kobiety, mężczyźni tłoczyli się na miejscu spotkania. Wśród nich była młoda kobieta z dzieckiem na ręku, próbująca zwrócić na siebie uwagę Lalu Yadav, gdy ten zauważył i rozpoznawszy ją zapytał, Sukhmania, czy jesteś mężatką tutaj w tej wiosce?……. '' (BBC News hindi, 2019). Być może Narendra Modi jest jedynym innym politykiem o randze narodowej, który przemawiał w Bhojpuri podczas niedawno zakończonych wieców wyborczych w Bihar, aby nawiązać kontakt z masami. Język jest zatem ważnym wymiarem tożsamości kulturowej, czymś, co zawsze należy posiadać iz czego zawsze można być dumnym. Po prostu nie ma powodu do poczucia niższości w stosunku do języka.   

Najwyższymi punktami w historii i cywilizacji Biharu są nowatorski edukacyjny i filozoficzny system Buddy, polegający na wzmacnianiu jednostek, oparty na naukowym duchu „dociekania i rozumowania” oraz przyczynowej analizie otaczającej rzeczywistości w celu zidentyfikowania ścieżki do dobrego samopoczucia. Jego nacisk na współczucie i równość społeczną oraz ponowne zdefiniowanie karmy w kategoriach „moralnej intencji” stojącej za działaniem wniósł ogromny wkład w dobrobyt ludzi. Podobnie wartości dżinizmu głoszone przez Mahavira w Bihar przyczyniły się do sukcesu gospodarczego i biznesowego dżinistów w całych Indiach, którzy należą do najbogatszych i najlepiej prosperujących (Shah Atul K. 2007). Zasady zarządzania ogłoszone i praktykowane przez cesarza Aśokę z Pataliputry, o czym świadczą jego kamienne edykty i filary na całym subkontynencie, są nadal tak postępowe i nowoczesne w perspektywie, że są źródłem stanu Indie. Muszą one zostać ponownie przyjęte jako wartości życiowe, zgodnie z którymi należy żyć, a związane z nimi miejsca należy rozwijać, aby pielęgnować je i być z nich dumne, a nie tylko miejsca przyciągające turystów.  

Być może kultowe przywództwo pomoże!  

To, czego potrzebuje Bihar, to kształcenie swoich dzieci, aby sprostać wyzwaniom sukcesu gospodarczego i dobrobytu. Słudzy lub osoby zajmujące stanowiska nie napędzają gospodarki. Bieda i zacofanie gospodarcze nie są żadną cnotą, powodem do dumy czy wstydu ani zamiatania pod dywan. Musimy edukować ludzi, aby stali się przedsiębiorcami i innowatorami, a nie służącymi lub poszukującymi pracy. Jeśli i kiedy to się stanie, będzie to punkt zwrotny.   

*** 

Artykuły z serii „What Bihar Needs”.   

I. Bihar potrzebuje ogromnej przebudowy swojego systemu wartości 

II. To, czego potrzebuje Bihar, to „solidny” system wspierający młodych przedsiębiorców 

IIITo, czego potrzebuje Bihar, to renesans „tożsamości Vihari” 

IV. Bihar, kraina Buddyjskiego Świata ( web-book o renesansie „Vihari Tożsamość' | www.Bihar.świat )

***

Autor: Umesh Prasad
Autor jest absolwentem London School of Economics i byłym pracownikiem naukowym z Wielkiej Brytanii.
Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są wyłącznie poglądami autora(ów) i innych współtwórców, jeśli tacy istnieją.

REKLAMA

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Wpisz swój komentarz!
Proszę podać swoje imię